درام کردن الهام با ایان گینزبرگ از CO Bigelow – WWD

برای ایان گینزبرگ، خانواده همه چیز است – چه تجارت و چه لذت.

گینزبرگ، مالک نسل سوم و رئیس CO Bigelow A،hecary، که پسرش الک، مدیر عامل شرکت است، علاقه‌ای به موسیقی را نیز به ارث برده است.

گینزبرگ که خودش یک درامر مشتاق است که در گیتار و آواز نیز فعالیت می کند، می گوید: «من از یک خانواده موسیقی هستم. مادرم پی،ست کنسرت بود، پدرم رهبر گروه بود. بنابراین، من همیشه در یک خانواده موسیقی بودم.»

پدر سه فرزند از عشق خود گذشت. الک گینزبرگ گیتار می‌نوازد و در گروه خانواده آواز می‌خواند، در حالی که دخترش، وندی، گیتار و یوکلله می‌نوازد و پسر دیگرش، رید، درامر است. گینزبرگ گفت: «همه آنها در گروه های موسیقی در کالج بودند، بنابراین ما یک گروه موسیقی خانوادگی داریم، اما همسرم هیچ چیز نمی نوازد. چت گروهی خانوادگی ما “باند و مادر” نام دارد.

زندگی خانوادگی او – و خانه – به م،ای واقعی کلمه منع، کننده موزیکال بودن خانواده است. گینزبرگ تقریباً در هر اتاق گیتار نگه می‌دارد، علاوه بر یک اتاق اختصاصی برای تمرین و نواختن گروه خانوادگی. به این ترتیب، بیرون رفتن و بازی ، برای ما آسان است. در جمع‌های خانوادگی، همه از پله‌ها می‌دویم و سازهایمان را برمی‌داریم.»

برادران برکر و استیلی دن – به طور خاص آلبوم آجا – بیشترین تأثیر را در دوران تربیت گینزبرگ گذاشتند و هنوز هم به شدت در چرخش او نقش دارند. در یک یادداشت امروزی تر، او از طرفداران جان مایر و مگی راجرز است.

او می‌گوید: «من به بسیاری از راک‌های دهه ۷۰ گوش می‌دهم، از Grateful Dead گرفته تا Jefferson Airplane، و چیزهایی که در آنها بزرگ شده‌ام، مانند Rolling Stones.

من استعداد موسیقی را تحسین می کنم. افرادی مانند جان مایر یک روز از خواب بیدار نشدند و نگفتند، “من می خواهم یک ستاره راک باشم و پول زیادی به دست بیاورم.” “این در مورد گرفتن بخشی خلاقانه از آنها و ابراز وجود است، و اگر آنها از این طریق امرار معاش کنند، عالی خواهد بود.”

خود گینزبرگ ایده نواختن حرفه ای درام را به بازی گرفت و در دوران تحصیل در دانشکده داروسازی در دانشگاه لانگ آیلند، مراسم عروسی و کنسرت های مختلف را در رویدادها و کلوب ها اجرا کرد. پدرم به من گفت، چرا به دانشکده داروسازی نمی‌روی، همچنان مجوز داروسازی را می‌گیری و می‌تو، تا زم، که در مدرسه هستی بازی کنی. وقتی بعداً از گرسنگی می‌میرید، فقط می‌تو،د داروساز شوید.»

او گفت که دو مسیر شغلی متفاوت نیستند. وقتی در سال 1985 از مدرسه خارج شدم، در بیگلو برای من شغلی وجود نداشت و می خواستم بازی کنم. می‌خواستم نوازنده شوم و باید راهی پیدا می‌کردم که این مکان برایم کار کند. این نقطه عطف بود – چگونه می توانم مردم را در یک محیط ،ده فروشی سرگرم کنم؟ چگونه می توانم آن را به مک، تبدیل کنم که مردم می خواهند بروند؟ ورود باید یک خواسته باشد، نه یک نیاز.»

در طول سال ها، او توانسته است این اخلاق را به تجارت ترجمه کند. گینزبرگ گفت: «من همین رویکرد را با بیگلو اتخاذ می‌کنم – من مخاطب، دارم، می‌خواهم داستان بگویم و این فقط روشی متفاوت برای سرگرم ، مردم است. اوایل، و هنوز هم امروز، Bigelow مرحله‌ای است که می‌توانم از طریق محصولات داستان بگویم، چیزهایی را خلق کنم که دوستشان دارم و ما می‌گوییم که Bigelow مجموعه‌ای از چیزهای مورد علاقه ما است.

او این ،یب را برای موفقیت ،ده‌فروشی که مشتریانش از النور روزولت تقریباً یک قرن پیش تا نمادهای صنعت امروزی را شامل می‌شود، می‌داند. ما از ،ی که کیست مراقبت می کنیم. چیزی که من را هیجان زده می کند دیدن افرادی مانند ژیل بنسیمون، کالوین کلین یا مارک جیکوبز است – یک ساعت پیش ما کیت ماس ​​را داشتیم. این عموماً افرادی هستند که وظایف خود را انجام نمی دهند. “اما هر کاری که انجام می دهند، به بیگلو می آیند.”